حضرت عبدالله بن حسن علیه السلام
يكشنبه, ۱۱ آبان ۱۳۹۳، ۱۲:۰۹ ب.ظ
عمه جان بنگر عمو از صدر زین افتاده است
زینت دوش نبی روی زمین افتاده است
بی سپاه و بی سپهدار و غریب و تشنه لب
از لبش حتی دم هل من معین افتاده است
عمه جان آخر چه شد کارش به این جا ها کشید
حضرت بالا نشینم را ببین افتاده است
من که می دانم تو از ما نیز با غیرت تری
پس چرا تو ایستادی شاه دین افتاده است؟
کاش دست من بلاگردان دست او شود
ساربان چشمش به انگشت و نگین افتاده است
گاه روی دست و پا و گاه زیر دست و پا
این عموی ماست یعنی این چنین افتاده است
دوست داری دق کنم عمه رهایم کن ببین
موی او در پنجه شمر لعین افتاده است
تو برو فکری به حال دختران خیمه کن
در دل خیمه هراسی آتشین افتاده است
جواد حیدری
